Matanzas

Er zijn twee wegen om naar onze volgende bestemming te rijden: de autoweg of de carreterra nacional. Keuze dus tussen een overdosis CO2 of de tong op de tenen. We kiezen voor het meest sportieve en sjokken na enkele kilometers de eerste straat op die als een 'berg' voor ons opdoemt. Het wordt niet zo'n lange rit, amper 50 kilometers.
We komen in de beschaafde wereld, hier roepen ze 'dinero' achter je en hoe dichter we bij het toeristische Matanzas komen hoe meer er met ons gelachen wordt en hoe meer je 'hey my friend' hoort. Als we even later door de stad fietsen of beter bijna van onze fiets worden afgereden door de toeristenbussen en voor de 20ste keer het 'hey my friend' moeten aanhoren, krijg ik het op mijn heupen. De volgende sjacheraar, die terwijl we op de fiets zaten toch nog vroeg of we een taxi nodig hadden, leg ik uit dat hij ons met rust moet laten, dat we na 5 weken Cuba ons plan wel al kunnen trekken om zelf een casa te vinden.
En die casa vonden we, een gans huis voor ons alleen! Na een heerlijke douche trekken we richting 'el centro' maar tot onze ontgocheling is alles dicht! Het is zondag en de bezienswaardigheden zijn allemaal gesloten. Wat we te zien krijgen is een verlaten stad, vuil, onvriendelijke cubanen, sjacheraars, help ik wil hier weg! We zitten echt te dicht bij het toeristische Varadero maar er is geen weg meer terug. Woensdag worden we op de luchthaven verwacht.
Ruben en zijn vrouw zetten ons een heerlijke maaltijd voor, langoustinen met alles erop en eraan en zelfs frietjes! en een lekker dessert, net een milkshake met noten, blijkbaar een specialiteit van het huis.
Dit doet ons besluiten om maar te blijven, Ruben legt ons uit hoe we naar de mooiste playa rijden. Morgen gaan we zonnen!
We reden van Cardenas tot Matanzas: 61 km
en slapen in casa Ruben in calle 298 op nr 15710 voor 25 cuc