Taquile

Na ons primitief nachtje op Amantina kregen we lekkere pannenkoeken van Sabrina. Onze gastheer was hout aan het kappen. Ze waren al vroeg uit de veren want toen ik om 5 uur 's morgens stilletjes de trap afsloop met mijn geimproviseerde pispot hoorde ik al muziek spelen en stond ook de buitendeur al open, tenminste als die niet de hele nacht had opengestaan want daar werd niks afgesloten. Na een lekkere maaltijd en nog wat foto's van de familie gemaakt vertrokken we met Sabrina naar onze boot. Eigenlijk hadden we een gezellige groep getroffen: een paar hippies, enkele gezellige Madrileense meisjes, een studente uit Lima en tja een hollander.
Vandaar ging de reis naar Taquile, na het aanmeren moesten we een serieuze hoogte opklimmen om in het stadje te geraken. Op dit eiland was iedereen aan het breien ook de mannen. Op de marktplaats stond een groot gebouw waar hun breigoed werd verkocht. Alle inkomsten werden naar het schijnt onder de inwoners verdeeld. We hadden gelezen dat je daar wel echte alpacawol kon kopen dus dat hebben we dan ook maar gedaan. In dit stadje lopen de mannen allemaal met mutsen op. De vrijgezellen kan je herkennen aan hun rood met witte muts, de getrouwde hadden een effen rode muts. Als een koppel er trouwt moeten ze twee dagen en een nacht voor elkaar gaan zitten en elkaar in de ogen kijken, zo moeten we bezegingsloos stil zitten, zelfs als er een mug hen stoort. Als dit hen niet lukt dan zal ook hun huwelijk mislukken. Een trouwfeest duurt er 7 dagen!
We gingen de ene kant het eiland op en de andere kant er terug af. Vandaar terug naar Puno.