in de sneeuw

of hoe mooi de natuur kan zijn..
Gisteren boekten we een uitstap bij een reisbureau, niet van onze gewoonte want wij vinden dat we de dingen evengoed zelf kunnen doen, maar in de gids staat dat het moeilijk is om terug te geraken na de wandeling. Ze komen ons ophalen aan het hotel. Als we de gammele taxi zien krijgen we al meteen spijt van het geld dat we betaalden. We waren met twee koppels want dat verminderde de prijs??? In de taxi merken we dat we waarschijnlijk zoveel hadden betaald als bijdrage voor het behalen van de chauffeur zijn rijbewijs. Die man kon gewoon niet rijden. Als hij een "snelheidsremmer" zag op de weg legde hij zich in "neutraal" en reed zo 500 meter zonder vitesse. Als hij een bocht moest nemen drukte hij zijn koppeling in, na de bocht loste hij.. We konden dit goed volgen omdat zijn koppeling piepte dat het niet schoon was. man man man.. We reden zo'n drie uur en op het laatste een bergpas met losse steentjes gelijk dolomiet.
Maar we geraakten er heelhuids. Daar begon onze wandeling alleen. Het was heel zwaar, ale toch voor mij.. ik krochte gelijk een oud besje en op het laatste stapte ik misschien 1 meter per minuut.. Mich dacht dat ik ieder moment ging doodvallen zei hij achteraf. Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek,gelukkig maar.. want na vier uur afzien kwamen we aan de mooiste plek dat we ooit gezien hebben.. we stonden alletwee aan de grond genageld.. wat we te zien kregen was zo mooi dat het pijn deed aan de ogen, ik kreeg tranen in mijn ogen..zoiet kan je niet beschrijven, niet fotograferen.. niet van dromen.. prachtig,fantastisch, ongelooflijk.. Is het daarom dat sommigen bergen beklimmen? Geen mensenhanden kunnen zoiets maken..
De weg terug was gemakkelijker, allemaal bergaf.. we deden er 2 uur over.. dan de taxi in en weg..
tot de chauffeur ineens zijn wrak aan de kant zette en al vloekend naar buiten liep?? Wij snapten niet wat er aan de hand kon zijn.. maar aangezien hij de motorkap open deed, daarna zijn krik nam en ons met auto en al begon op te krikken.. leek het alsof er toch wel iets aan de hand was. Ik betrouwde het langs geen kanten.. in onze gids had ik gelezen dat er wanpraktijken waren waarbij chauffeurs deden alsof ze panne hadden en dan kwam er zogezegd hulp die de toeristen dan pluimen of overvallen en zelfs verkrachten..
's morgens was onze chauffeur ook al een zijweg ingeslagen naar Monterrey waarvan we gelezen hadden dat het er levensgevaarlijk was. Enkele meters verder sprong politie voor onze auto en hij werd verplicht om terug de grote baan op te rijden. Enkele kilometers verder nam hij een mes en sneed het 'taxi' bordje los van zijn dak???
We hadden dus serieus argwaan, ik vroeg Mich om zijn gsm te nemen maar in gans Peru hebben we nog nergens bereik gehad dus zeker hier niet. Na een kwartuur passeerde een klein minibusje, wij uit de auto en zetten het op een lopen. We konden met het minibusje mee maar.. zij hadden ook pech. Een koppel uit Parijs vertelde ons dat ze platte band hadden en nadat ze die verwisseld hadden, ging een tweede band ook kapot. Het busje kon dus enkele km rijden maar moest dan stoppen, de band oppompen met de hulp van een grote bus die erachter bleef rijden en dan verder rijden. na een viertal keren oppompen kwamen we in het dorp waar ze de band herstelden. Het busje werd terug opgekrikt terwijl wij er in zaten, haha.. da zijn nogal mannen hier.
Maar we geraakten terug in onze hostal.. in den donker.. moe maar vol van het avontuur..!!