Titikakameer in Bolivie

Na een heerlijke verkwikkende urenlange douche en een lekkere nacht in een zalig bedje vertrokken we deze ochtend heel vroeg want vandaag gaan we naar Bolivie.
Gisteren waren we nog vlug eventjes tot in de bus terminal geweest om tickets voor de bus te kopen en gelukkig dat we dit gedaan hadden want er was een grote luxe bus en daarna vertrok een kleine vuile smerige bus. Omdat we het juffertje hadden uitgelegd dat we met haar maatschappij misschien wel naar Cusco wilden rijden en wij nu dit ritje wilden maken om te kijken of hun bussen wel echt luxueus waren deed ze voor ons een efforke en we kregen twee plaatsen naast de buschauffeur.
De volgende ochtend dus onze rugzak in de bus geladen, even de bus geinspecteerd en we hadden nog 5 minuten om tickets te gaan bestellen voor Cusco. Aan de desk bij de dame zag ik dat onze passen niet in mijn tas zaten. Oeps.. die zaten in mijn kleine rugzak die in mijn grote rugzak zat. Storm naar buiten, met handen en voeten mijn probleem uitgelegd aan de valiezenman en ik had geluk ik mocht onze passen nemen, tja natuurlijk want we hadden die wel nodig aan de grensovergang. Ik dus in de laadruimte gekropen, da's zo'n kleine ruimte onderaan de bus op mijn buik over enkele valiezen en rugzakken gekropen om tot bij onze rugzakken te kunnen, eerst die van Mich natuurlijk en dan de mijne.
Tot ergernis van de andere passagiers, maar dat konden we ons niet aantrekken, vroegen we dan toch maar of we nog 5 minuten tijd hadden. Run run terug de terminal binnen terwijl de buspolitie ons al niet meer raar bekeek maar al lachtte vlogen wij naar de balie van de busmaatschappij waar het mevrouwtje ons al kende. Vlug tickets gekocht voor binnen enkele dagen. Terug naar de bus en daar begon de begeleider van zijn oren te maken want hij had door dat wij echt wel op zijn plaats mochten zitten, helemaal vooraan naast de chauffeur. Hij begon met veel show ons te bedreigen met de politie enz, enz.. Ikke terug binnen naar de juffrouw. Daar stond een tweede begeleider die zij vertelde dat wij echt wel goeie klanten waren en dat ze ons geen andere plaats kon geven.
Yezz wij zaten op de beste plaats!! Wat een panorama! Je moest er wel bijnemen dat je goed zag welke toeren de chauffeur uithaalde en ook dat hij soms es knikkebolde, maar tja.. wij begonnen dan wat luider te praten want uiteindelijk bestond onze job toch ook wel een beetje uit het wakker houden van de chauffeur.
Toen we de grens naderde kwam de begeleider door de microfoon een uitleg geven hoe we de grens moesten oversteken. Iedereen moest namelijk te voet de grens over. De bus stopte net voor de grens en daar moesten we geld wisselen en mochten we ook naar de bano. Daarna naar een kotteke om een stempel, naar een ander kotteke voor een andere stempel, dan de grens over naar nog een ander kotteke om nog een andere stempel. We moesten erop toezien dat ze ons geen geld vroegen want dat durven ze nogal eens doen. Daarna de bus terug op en we reden door Bolivie. Mich en ik waren aan het praten en kommentaar te geven op onze 'vriend' de hollander, over het feit dat we een nummerplaat moesten trekken en liefst een grappige, ik zag er een rijden met "foef" erop.. en opeens hoorde we van achteraan uit de bus roepen. De microfoon stond namelijk nog op en iedereen kon ons horen. De bus bracht ons naar Copacabana en daar konden we de boot op naar Isla del Sol onze bestemming.