in de wolken

Op dag drie worden we heel vroeg gewekt en zitten we terug in de wolken. Gisteren zijn we op het hoogste punt geweest nl Warmiwanuscca of de dode vrouwenpas. Dit is een berg op 4200 meter en als je veel fantasie hebt zou je er het lichaam van een vrouw moeten in herkennen.
Vandaag mogen we dalen. Trappen af naar een hoogte van 2700 meter. Gisteren had ik de laatste km al kauwend uitgelopen. Tegen hoogteziekte en om energie te krijgen voor te wandelen hadden we cokabladeren gekocht. Je steekt een aantal bladeren in je mond samen met een 'katalisator' en je chikt erop zo lang je kan. Dit goedje laat je tussen tanden en kaak zitten en je zuigt erop totdat alles verdwenen is en je het doorgeslikt hebt. Je krijgt zo'n gevoel in je mond alsof je net van bij de tandarts komt, een beetje verdoofd-achtig. Op de boot hadden we van die hippies stevia gekregen als katalisator en dat was lekker, maar nu had ik zelf iets gekocht in de winkel en dat was helemaal niet lekker, maar het hielp wel.
Onderweg op de inkatrail komen we nog verschillende mooie ruines tegen, soms in de verte of soms lopen we er door. Vandaag komen we in Winaywayna aan en daar slapen we ook. Deze ruine is prachtig. Als we aankomen begint de zon te schijnen, reden om de broek af te ritsen.. en zonnecreme te smeren. Lekker in het gras liggen, zalig, euh.. toen wel maar nu zit ik hier met meer dan 20 muggenbeten op mijn billen en het zijn verschrikkelijke dikke bobbels geworden en jeuken dat het doet!
Hier krijgen we het laatste avondmaal want morgen gaan we naar de ruines zien op de Machupicchu berg. Eerder werden alle dragers aan ons voorgesteld. We moesten allemaal in een cirkel gaan staan en iedereen moest zijn naam en leeftijd zeggen en ook wat ze gedragen hadden. Fabian was onze kok en hij kreeg daverend applaus, terecht want het eten was fantastisch lekker en voor onze laatste avond had hij na het lekkere eten ook nog es taart gebakken! Hoe hij zoiets klaarspeelt? En dat allemaal op een campeer-gasvuur! Lekkere taart met in slagroom Machupicchu op geschreven. Die mannen vinden het fantastisch dat wij dit mogen zien terwijl velen van hen er niet eens geweest zijn, terwijl de meeste minstens drie keer per maand de trail lopen. In het hoogseizoen zelfs tot 5 keer per maand! Dit dwingt respect af amaai!